Kasey MICHAELS’ in romanı Sımsıcak. 319
sayfadan oluşuyor. 1815 yılında
geçen roman bazı şeylerin bugünde
hâlâ aynı olduğunu ortaya koyuyor. Erkek egemenliğinde bir toplum ve kendisini korumada zorlanan genç kız ve kadınlar…
Neyse okursanız, roman hakkında bir fikre sahip olacağınıza eminim. Ben sevdim.
“Brüksel
28 Mayıs 1815
Sevgili dostum ve yoldaşım.
Bir erkek,
düşmanının onu öldürmesinin
ona huzur vereceğini düşünmeye başlamadan daha ne
kadar süreyle
bu gösteriyi
sürdürmeye devam edebilir sence? Burada ağaç olmuş, Bonaparte’ın gelmesini bekleyip her gün birliğe talim yaptırırken
kendimi çok kötü hissediyorum. Atına adamın adını koyarken yaptığın espriyi hatırlıyor musun? <O da iğdiş edilmiş midir> demiştin.💓
Blücher
ve ordusu da hâlâ Brüksel’in dışında bir yerlerde, sanırım
Bonaparte’ın ayaklarını sürüyerek gelmesinden mutluluk duymalıyız. Fransızlar
her zaman geç kalır, öyle değil mi?
Wellington
ihtiyatlı bir adam. Görünüşte tüm asaletiyle
partilere ve balolara katılıyor ama perde arkasından düşmanla karşılaşabileceği tüm arazileri araştırıp haritalarını çıkarttırıyor ve
her alana göre mümkün olan en iyi stratejiyi belirlemeye çalışıyor.
Bunu reddetmenin
bir anlamı yok eski dostum, savaş çok yakınımızda. Harekât raporlarını okuduğundan eminim ve hepsinde aynı şey yazıyor. Tek savaş, açık alanda gürültülü bir gün, bir zafer ve kâbus sona erecek. ………………………..
Sadık Hizmetkârın
ve Mütevazı Ricacın
Komutan
Swain McNulty Fitzgerald.”
Arkakapak:
“ Savaştan
bir dük
olarak geri dönen Rafael Daughtry, Napoléon’ un ordularından çok daha korkunç
bir kuvvetle çarpışmak zorunda lalınca, Rafe’in çocukluk arkadaşı Charlotte Seavers gönülsüzce de olsa ona yardımcı olmaya
karar verir. Dük’ün ele avuca sığmayan
ikiz kız
kardeşlerine göz kulak olacaktır.
Fakat Rafe’in
elinden kim tutacaktır? Çocukluğunu hatırladığı afacan kız, göz alıcı güzelliği ve derin sırlarıyla
aklını çelen, çekici
bir kadına dönüşmüştür. Charlotte’un erkeklere güvenmemek
için haklı sebepleri olsa da Rafe’in onu baştan çıkarma çabaları aklını çelebilecek
midir?”
Kasey MICHAELS 'novel is very hot. It consists of 319
pages. The novel in 1815 reveals that some things are still the same today. A
society under the control of men and young girls and women struggling to
protect themselves ... Anyway, I am sure you will have an idea about the novel.
I loved.
"Brussels
May 28, 1815
My dear friend and comrade.
How long do you think a man can continue to keep showing
this before he starts thinking that his enemy will kill him? I feel like a tree
here and I feel very bad when I wait for Bonaparte to come and practice every
single day. Do you remember the joke you made when you put the man's name on
his horse? You said, "He has also been castrated.
Blücher and his army are still somewhere outside of
Brussels, I think we should be glad that Bonaparte is coming with his feet. The
French are always late, are not they?
Wellington is a prudent man. Apparently he
participates in party and balloon with all his nobility, but he searches all
the places he can meet the enemy behind the scenes, removes his maps and tries
to determine the best possible strategy for each area.
There's no point in denying it, my old
friend, the war is very close. I am sure he reads the operation reports and he
writes the same thing in all. One battle, a loud day in the open field, a
victory and a nightmare will come to an end. .......................................
Loyal Servant and Modest Ricacin
Commander Swain McNulty Fitzgerald. "
Back cover:
"Rafael Daughtry, who returned as a war
duke, had to collide with a far more terrible force than Napoleon's armies, and
Rafe's childhood friend Charlotte Seavers decides to reluctantly help him, even
if reluctantly. The Duke will keep an eye on his twin sisters who do not fit in
the hand.
But who will hold the hand of Rafe? The mischievous girl,
remembering her childhood, has turned into an attractive woman, with her
eye-catching beauty and deep secrets. Even if Charlotte has justifiable reasons
for not trusting the men, will Rafe's efforts to seduce him make it sound?
"
GURUR
BENİM NEYİME
Kaldı
yine ismin dilimin ucunda
Sonradan
gelir hep aklım başıma
Baktım
kaldım gözlerinin içine
Kaçırdın
gözlerini bıraktın ellerini
Sana
ne şiirler, ne şarkılar
yazdım ama
Diyemedim
gitme diye
Olmadı
yapamadım adam gibi unutamadım
Diyemedim
bitti diye
Gel
desen gelirim hadi git de ben giderim
Sevmesen
de severim gurur benim neyime
Kim
ne derse desin söz geçmiyor ki dilime
Kapanırım
dizlerine gurur benim neyime
Solist:
Kolpa
WHAT
MY PRIDE TO
I
stayed again at the end of the zone's name
Afterwards
always come to my senses
I've
looked into the eyes
You
left your hands on the eyes missed
What
poem to you, but what you've written songs
He
did not say go
I
could not forget the man did not like
I
did not say it's over
Come
on let's go pattern comes in I'll go
If
I hate what to do like my pride
Who
said what they say does not exceed the slice
I
closed my knees proud of what my.