Bastığın yerler...

    

   Rahmetli anneannem dedemi işe uğurlarken ya da bizler evden ayrılırken arkamızdan şöyle dua ederdi.

   “Bastığın yerler ot-çimen olsun. Ayağına taş dolanmasın. Meleklerin omzunda dursun.”

   Hatırlıyorum da anneannem duasını okuyunca kendimizi daha rahat hissederdik. “Bize bir şey olmaz” hissi yerleşirdi içimize. Hala evden her çıktığımda aynı duayı içimden okuyorum. Çocuklarım evden çıkarken de onların arkasından okuyorum. Basit, üç cümlecikten oluşan bir dua ama huzur veriyor.

   Çalıştığım yere gelirken kaldırım üzerinde 25-30 metrelik bir bölümde otlar çıkıyor.  Belediye görevlileri ara sıra temizliyorlar ama otlar yeniden çıkıyorlar. Ben her gün o yolda yürürken rahmetli annemi ve anneannemi hatırlıyorum. Ve şükür ediyorum “yollarım ot-çimen “ olduğu için. insanoğlunun betona olan aşkına inat, hâlâ yeşermeye devam ettikleri için. Umutlarımızı canlı tuttukları için... Kendimizi sevmek için bize "bir şans daha" verdikleri için... 

   Teşekkür ederim…

My late grandmother, grandfather or my work saying goodbye to pray as we were leaving the streets behind us.

"Whether your feet are grass-grass. entanglement stone foot. You stand on the shoulders of the angels. "

I remember reading the prayers of my grandmother would feel more comfortable. "We will not do anything" feeling in us was settled. Still every time I come home, I read the same prayers from me. I read the kids leave the house behind them. Simple, it gives a prayer, but peace of three phrases.

I work on the ground while a portion of the sidewalk 25-30 meters off the grass. Municipal officials are brushing occasionally, but herbs are out again. I remember my late mother and my grandmother walked that road every day. And I thank "my ways weed-grass" because it is. Stubbornness sake of the concrete human being, they still continued to flourish. They kept our hopes alive ... Us to love ourselves "one more chance" for giving ...

Thank you…