Beni bu güzel havalar mahvetti…

Ne diyor şair, o, yıllara meydan okuyan şiirinde:

Beni bu güzel havalar mahvetti…

Beni bu güzel havalar “zıvanadan çıkardı”,

Böyle havalarda kavga etmeyi öğrendim terden sırılsıklam olup ikinci bir ten gibi üzerime yapışan kıyafetlerimle;

Komplo teorileri üretip, güneşin aslında “dış mihrakların saldırı silahı” olduğu gerçeğiyle yüzleştim,

Böyle havalarda nefretim katlanarak arttı “dondurma kilo aldırır” diyen İsviçreli bilim adamlarından,

Böyle havalarda usandım kararsız tavırlarımdan: gündüz daha sıcaktı, yok yok geceler daha bezdirici (bla, bla)

Böyle havalarda daha çok yandı canım, sıcaktan oram buram (!) isilik olup kaşınmaya başlayınca.

Böyle havalarda taştı içimden nefretim, gölgeye oturup buz gibi meşrubatını içerken yanı başındaki kediyi, köpeği görmeyen/göremeyen insan-sıları gördükçe.

 Beni bu güzel havalar mahvetti…

Böyle havalarda ötüşüne hayran oldum yuvadan uçmaya başlayan kuşların.

Yemyeşil yapraklarıyla gölgesiyle kaldırımları serinleten ağaçlara daha bir arttı hayranlığım.

Beni böyle havalar mahvetti, razıyım bu mahvoluşlara. Aşkla/sevgiyle.