Uçurumun Kıyısında… Rachel Lynch…

Daha önce üç bölümünü okuduğum Dedektif Kelly Porter Serisi’nin dördüncü kitabı. Tek kelimeyle muhteşem. Kelly Porter’ın hikayesini okurken birkaç yıl önce yayınlanan polisiye dizi Rizzoli & İsles dizisindeki Rizzoli'ye benzetiyorum. Onun hali, tavrı, öfkesi, araştıran meraklı bakışları. Bu arada Rizzoli'ye bayılırdım (Hiçç belli olmuyor değil mi 😉)

Bu romanda, uyuşturucuya alıştırılan reşit olmayan gençler ve onları intihara sürükleyen çarisizlikler; intihar ettiğine inandırılmaya çalışılan cinayetler var. Hikaye bir şekilde sonuçlanıyor ama hani denir ya “Kimi yakıp geçiyor, kimini delip geçiyor”. Okumak isterseniz roman TheKitap’tan çıkmış ve 330 sayfa.

Arka kapak:

“Buz gibi bir cinayet, çelik gibi bir dedektif…

Göller Bölgesi’nin sakinliği, Dedektif Kelly Porter için artık sadece bir yanılsama. Bir zamanlar umut vaat eden bir sporcu olan Jenna, sakatlığının ardından ağrı kesicilere bağımlı hale gelir ve sonunda bir uçurumdan atlayarak yaşamına son verir. Ama Kelly bunun basit bir intihar olmadığını biliyor. Çünkü son birkaç yıl içinde aynı okula giden iki genç daha aynı şekilde ölmüştür.

Kelly, olayın ipuçlarını takip ettikçe kasabanın en karanlık köşelerine sürüklenir. Kaybolan gençler, yasadışı uyuşturucu ticareti ve geride yalnızca acı bırakan bir katil… Ve şimdi, 15 yaşındaki Faith Shaw bir panayıra gittikten sonra ortadan kaybolmuştur.

Kelly zamana karşı yarışıyor. Faith’i bulabilecek mi? yoksa o da aynı kaderi mi paylaşacak?”

 Sayfa 146:

“…Şimdi ise bu fotoğraflara bakan Kelly ve Rob, bunların küçük parçalar veya zaman içindeki noktaların eğlenceli baskıları olmadığını fark ettiler. Hepsi belli bir mesaj veren, sahnelenmiş düzenlemeler, yapmacık izlenimler ya da fikirlerden ibaretti. Hepsi uydurma ve yanıltıcıydı. Bunaltıcıydı. Ancak bu tür kurguların ardındaki motivasyon çok açıktı: beğenilme baskısı. Kelimenin tam anlamıyla, bir tik veya bir emojiyle.

“Sadece bana mı öyle geliyor, yoksa burada örtülü bir çaresizlik duygusu mu var?” diye sordu Kelly,

“Sana katılıyorum,” dedi Rob.”

Sayfa 209:

“Acı, hayatı o kadar sık ziyaret ederdi ki zevkin her fırsatta yakalanıp güzelce paketlenmesi gerekiyordu ve Ted’in yapmak istediği de tam olarak buydu.”

 

Keyifle okumanızı dilerim 📖📖📖 🔍🔍🔍

Sevgiyle kalın 😍😍😍😍