(Görsel Net'ten alıntıdır.)
Yine çok sevdiğim bir hikayeyi kaleme
almış Debbie Macomber. Eşi öldükten sonra boşluğa düşen, çocuklarıyla, arkadaşlarıyla, yaşamla arasına kalın çizgiler çizen bir kadın. Üstelik çizdiği bu kalın çizgilerin varlığından bile habersiz.
Roman Epsilon Yayınevinden çıkmış ve 190 sayfa. Okumak
isterseniz, beğeneceğinize eminim. Ben çok
sevdim.
Arka kapak:
“Joan, böyle bir hayat yaşayacağını
hiç ummuyordu. Kocası
öleli dört yıl olmuştu,
çocukları çoktan kendi hayatlarını kurmuştu, o ise gitgide içine kapanmıştı. Evi hem sığınağı hem hapishanesi olmuştu. Bir doğum
gününü daha tek başına geçirdikten sonra, dünyayla yeniden iletişim kurması gerektiğini anladı. Kardeşi Emmie’nin teşvikiyle, önce harabeye dönmüş bahçesini elden geçirmek için birini tutmaya,
sonra hiç
istemese de yas destek grubuna katılmaya
ve hatta bir üniversite
öğrencisine oda kiralamaya
karar verdi.
Maggie, sabahları aceleci müşterilere hizmet veren bir
barista olarak çalışıyor, ardından
hemşirelik
derslerine yetişiyordu.
Alkolik babasıyla yaşıyor ve faturalarını ödemekte zorlanıyordu. Ancak Joan’un
evinde bir oda kiralamasıyla hayatı için bir umut ışığı doğdu.
Çiçekleri Sevmek Gerek, büyük kayıpların ardından hayata yeniden başlamak için cesaret bulmaya çalışan iki kadının attıkları küçük adımların getirdiği büyük sürprizlerle dolu, bir Debbie
Macomber kitabından beklediğiniz
tüm güzellikleri size sunacak sıcacık bir roman.”
Sayfa 67 den küçük bir kesit:
“Maggie kibar davranmak için
bir kurabiye aldı. Joan çok uzun zamandır kurabiye yapmaması olabilirdi ama Maggie ev yapımı bir şey tatmayalı çok daha uzun zaman
olmuştu. Kendi evindeki
ocağın sadece bir gözü çalışıyordu ve fırın artık hiç ısı tutmuyordu. Maggie’ye
kalırsa çalışması bile küçük bir mucizeydi. Yarına
kadar elektrikler kesilirse bu da olmayacaktı.”
Keyifle okumalar 📖📖📖
Sevgiyle ve sevdiklerinizle
kalın 😍😍😍
Yorumlar
Yorum Gönder