Peter Pan Ölmeli... John Verdon...

 

Dedektif Dave Gurney, açıklanmamış, çözümlenmemiş bir çok cinayetin arkasında ki cani ruhlu liralık katili yakalamak için yeni bir maceranın içine dalıyor. Kendi hayatını tehlikeye atarak. Koridor yayıncılıktan çıkan kitap 523 sayfa. John Verdon’un bir kitabını okuduğunuzda, bir bakıyorsunuz ki serinin hepsini okumak için müthiş bir açlık duyuyorsunuz. Sanırım insanın tatmak isteyeceği en güzel bağımlılık: Okumak…

 

Arka kapak:

“Varlıklı bir iş adamı, annesinin cenazesinde suikasta kurban gitmiştir. Suçlu bulunan karısı tutuklanır ve ömür boyu hapse mahkum edilir. Onun masum olduğuna inanan sürgündeki dedektif Hardwick, bu esrarı çözebilecek tek kişinin, Dahi Dedektif Dave Gurney’in kapısını çalar.

Suikastçının, bulunduğu noktadan hedefi vurabilmesinin imkânsızlığı sadece Gurney’in dikkat edebileceği küçük bir ayrıntıydı.

Gurney, soruşturma için delilleri toplamaya başladıkça birbiri ardına tuhaflıklar olduğunu fark eder ve çok geçmeden tehlikeli bir adamın, sonucunda sadece ölüm olan şeytani hamleleriyle karşı karşıya kalır. Bu adamla alay eden herkes, bir gün ansızın ortadan kaybolmuş, kendilerinden bir daha hiç haber alınamamıştır. Öldürürken hep aynı şarkıyı mırıldanan, dünyanın en azılı tetikçisi, çocuk görünümlü olduğu için “Peter Pan” denilen sihirbaz bir cani.”

 

Sayfa 316’dan bir kesit:

“Çok garip bir çocukmuş bu. Yangından önce uyarı gibi bir şeyler olmuş mu peki?”

“Evet. Hem de büyük bir uyarıymış bu.” Hardwick dramatik bir tavırla durdu, bekledi.

Gurney onun bu garip tavırlarına alıştığı için kısa bir süre bekledi ve sonra, “Bana bunu da anlatacak mısın, Jack?” diye sordu.

Hardwick, “Yetimhanede birkaç çocuk onun gece kâbuslarıyla alay etmişler,” dedi ve sustu.

“Jack, Tanrı aşkına…”

“Çocuklar ortadan kayboldular.”

“Kim, onunla alay eden çocuklar mı?”

“Evet, yok olmuşlar. Orada çalışan ve onun hafıza kaybına inanmayan, onunla dalga geçen bir işçi de ortadan kaybolmuş. Hiçbirinin izi bulunamamış.”

“Vay canına. Başka ne var peki?”

“Hep garip hikayeler. Çocuğun yaşı hiç belli olmuyormuş, orada kaldığı iki yıl içinde hiç büyümemiş, değişmemiş, geldiği gün nasılsa öyle kalmış.”

“Yani Peter Pan gibi.”

“Doğru.”

........."

 

Keyifli okumalar

sevgiyle ve sevdiklerinizle kalın