Güzel Günlerin Habercisi… Debbie Macomber…

Savaştan gazi olarak döndükten sonra bir kavga karışarak toplum hizmeti cezası alan bir asker ile ikiz kardeşi şehit olan bir öğretmenin hikayesi. Kendi sorunları ile baş etmeye çalışan bu ikili tesadüfler sonucunda bir hayvan barınağında karşılaşıyorlar… Devamı kitapta. Epsilon yayınlarından ve 276 sayfa.

Arka kapak:

“Sadece yıkıcı kayıp yaşayan biri ait olacağı, değer göreceği bir yuva, bir yer bulmanın değerini anlardı.”

New York Times çoksatan yazarı Debbie Macomber’dan samimi ve ilham verici bir roman! Ailesini kaybetmiş bir kadın olan Hope ile savaşta aldığı fiziksel ve ruhsal yaraları iyileştirmeye çalışan Cade’in kendilerine yepyeni bir hayat kurma hikayesi bizlere umutlarımızın her zaman ikinci bir şansı hak ettiğini anlatıyor.

İkiz kardeşinin ölümünün ardından yeni bir başlangıç yapmaya ihtiyaç duyan Hope, sakinliğiyle bilinen Oceanside’a yerleşmeye karar verir. Bu huzur dolu sahil kasabasında hem öğretmenlik yapacak hem de kayıplarıyla yaşamayı deneyecektir. Yeni hayatına kolayca uyum sağlasa da hala eksik bir şeylerin olduğunu hissetmektedir. Ta ki ev sahibi onu bir hayvan barınağında gönüllü olmaya ikna edene kadar… Hope burada saldırgan ve çaresiz köpek Gölge ile tanışır ve ona yeni bir hayat sunmak için olanca şefkatiyle elinden geleni yapar. Barınakta çalışan bir diğer gönüllü Cade ise Afganistan’daki savaştan ağır hasarlarla dönmüş mutsuz bir askerdir. Geçmişte yaşadıkları nedeniyle ilişki kurmakta zorlanan Cade pek arkadaş canlısı değildir ve Hope’tan uzak durmaya kararlıdır.

Cade ve Hope yaralarına rağmen kalplerini cesaretle açıp daha güzel bir geleceğin önündeki engelleri aşabilecekler mi?

 

Sayfa 34’den bir kesit:

“Kafesin önünde bağdaş kurarak oturup yumuşak, sakinleştirici ses tonuyla konuşmaya başladı. “Selam oğlum,” dedi, “sana bir hediye getirdim.” İp oyuncağı havaya kaldırdı, ardından kafesteki küçük kapıdan içeri itti. Gölge bir tepki vermeden ona bakmaya devam etti.

Gönüllülerin başı Don, “Yerinde olsam ona dikkat ederdim,” dedi yanından geçerken.

“Sorun yok.”

“Sadece kafesin içine girme. Ne yapacağı belli olmaz.”

“Girmem,” diye güvence verdi Hope ama Gölge’nin güvenini kazanma fikri aklında iyice yer etmeye başlamıştı. Gölge’yi yanında rahat etmesini sağlayacak kadar sık ziyaret edebilirse o zaman belki yaklaşmasına izin verirdi…”

Keyifli okumalar 📖📖📖

Serin, efil efil esintili, sevdiklerinizle ve sevgiyle kalın 😍😍😍