BEN SENİN
EN ÇOK
Ben
senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu
zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra
dinlendiren
Bana
her zaman dost, her zaman sevgili
Ben
senin en çok ellerini sevdim
Bir
pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice
güzellikler gördüm yeryüzünde
En
güzeli bir sabah ellerinle uyanmak
Ben
senin en çok gözlerini sevdim
Kâh
çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar,
esenlikler, mutluluklar
Hiç
biri gözlerin kadar anlamlı değil
Ben
senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren,
içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur
bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam
aydınlanır sen güldüğün zaman
Ben
senin en çok davranışlarını
sevdim
Güçsüze
merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar,
zorbalıklar karşısında
Vahşi ve
mağrur bir dişi
kaplan kesilişini
Ben
senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm
çocuklara kanat geren anneliğini
Nice
sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin,
her şeyin üstünde tutan sevdiğini
Ben
senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende
yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini,
yalansızlığını, dupduruluğunu
sevdim
Ben
seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...
Ümit Yaşar Oğuzcan
