YAĞMURDA UNUTULAN ŞARKI

 

Önce bir yağmur bir yağmur iki gözüm

Önce ıpıslak iki kuş!

Sonra yıkılmış evrenler geçti vitrinlerden

Sonra insanlar iki gözüm

İnsanlar,

Kahrolmuş.

Islak senaryolar üstüne ta iç boşluktan

Boyut boyut yalnızlıklar ağıyordu.

Öksüz anılar üstüne iki gözüm!

Kırık ikindiler üstüne

Kuşkulu bir yağmur yağıyordu.

İkişer üçer yitiriyordum seni kavşaklarda,

Yollar ayak bileklerime dolanıyordu hep,

Taş taş çöküyordu en kutsal yapılar.

Yüzler karanlıktı iki gözüm!

Düşünceler dar,

Bir geçit bulamıyordum sana,

Ellerim yordamlarını yitirmişti üstelik,

Hep yabancıydı çaldığım kapılar.

Oysa ki, son çağrımdı bu ta can köşemden!

Oysa yürek yürek son yeşermemdi

Çağ çağ, kanat kanat, sevgi, ışık, nur

Ah sonra o yağmur iki gözüm!

Ah sonra o,

Yağmur!

 

Şimdi,

En kırık vaktidir uzak imbatların

Öykümüzün en yaralı yerinden

Damlar yüreğime ılık bir sızı!

Sonra birden duyar gibi olurum,

Hoyrat yağmurlar altında,

Martı çığlıklarına karışıp giden

Çocuksu şarkımızı.

                      Bekir Sıtkı Erdoğan