Gül...

Gül

Gülün tam ortasında ağlıyorum 
Her akşam sokak ortasında öldükçe 
Önümü arkamı bilmiyorum 
Azaldığını duyup duyup karanlıkta 
Beni ayakta tutan gözlerinin 

Ellerini alıyorum sabaha kadar seviyorum
Ellerini beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz 
Ellerinin bu kadar beyaz olmasından korkuyorum 
İstasyonda tiren oluyor biraz 
Ben bazen istasyonu bulamayan bir adamım

Gülü alıyorum yüzüme sürüyorum
Her nasılsa sokağa düşmüş 
Kolumu kanadımı kırıyorum

Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı

Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene

                             Cemal Süreya