Ölü Bir Deniz Yıldızı
Ey sonbahar! ey düşsel yolculuk! seni
Dolaştım
yaz sıcaklarında, bekledim
Duydum
ki benim değildi artık,
doğanın
Kalbiydi
uçurumlar toplamı kalbim.
De
bana, anlat bana, öyleyse neden hatırlıyorum onu
O
fırtına kuşunu gölgesini
yere düşüren
Gittiydi
geldiği yere, uzaklığına
Döner
mi bir daha dönmez mi bilmem
Ne
sevinç bıraktıydı içimde, ne keder, ne acı
Bir
sen kalmıştın
sen, ey sonbahar ilimi, dörtnala gelen
Bir
atın kalkışı
gibi kalkıp da gözlerimden.
Parlar
ki şimdi ara sıra
geceleri
Diplerde,
derinlerde, yalnızlığımda
Ölü
bir denizyıldızıdır mutluluk
O
nedensiz mutluluk, olsa da olur olmasa da.
Edip
Cansever