İçimi
titreten bir sestir her gün.
Saat
her çalışında
tekrar eder:
"Ne
yaptın tarlanı, nerede hasadın?
Elin
boş mu gireceksin
geceye?
Bir
düşünsen
yarıyı buldu ömrün.
Gençlik
böyledir işte, gelir gider;
Ve
kırılır sonra kolun kanadın;
Koşarsın
pencereden pencereye."
Ah
o kadrini bilmediğim günler,
Koklamadan
attığım
gül demeti,
Suyunu
sebil ettiğim o çeşme,
Eserken
yelken açmadığım
rüzgâr
Gel
gör ki, sular batıya meyleder,
Ağaçta
bülbülün
sesi değişti,
Gölgeler
yerleşiyor pencereme;
Çağınız
başlıyor
ey hâtıralar.
Cahit
Sıtkı Tarancı