Bugün aramızdan ayrılışının 52. günü. 52 gün önce bir kuş misali, vakitsizce uçuverdin. Hastanedeyken yazın Bartın’ a gelmeyi, yerli incir (yemiş) yemeyi hayal ediyordun. Olmadı..Salı günü pazarda görünce içimin nasıl acıdığını tahmin edebilir misin bilmiyorum, başka hiç bir şeye benzemiyor..
Bu arada “incirlerin” neden ağladığını da anladım sanırım:
“Her giden erken gidiyor; incirler olmadan, yaz daha yaşanmadan…”
Bu şarkı ilk
çıktığında çok güzel gelirdi bana. Şimdi, sadece canımı acıtıyor…:-((