(Resim Googleden alınmıştır.)
Uzun bir aradan sonra güzel-doyumsuz bir kitapla merhaba demek çok güzel. Öyle bir kitap düşünün ki; yazarı yanı başınızda oturmuş içinden geldiği gibi anlatıyor, anlatıyor, anlatıyor...
Neyi anlatıyor?: Seni sana anlatıyor. Sana fedakar anneni, sigara içen babanı, mide rahatsızlıkları yaşayan kardeşini, depresyonda olduğunu iddia eden arkadaşını, "bacaklarımda kireçlenme var ama doktor bir türlü anlayamadı" diyen yengeni, halanı, amcanı, dayını, oğlunu, kızını, seni, seni, seni.... Öyle güzel anlatıyor ki "Hadi canım" diyemiyorsun. Ona karşı sarf edebileceğin tek kelime "Haklısın" oluyor. Sadece haklısın. Başka bir kelime kullanman adeta yasak. Hiç bir itiraz hakkın, karşı savunma yapabileceğin tutarlı bir mazeretin yok. Okuyun diyorum, başka da bir şey demiyorum.
Eğer okuduysanız sakın kitaplığınıza kaldırmayın, arada bir göz gezdirin; dursun yanı başınızdaki sehpanın üzerinde, kime zararı var? İnanın bana içiniz sıkıldığında, huzursuz olduğunuzda açın herhangi bir sayfayı okuyun. Çok güzel, çok çok güzel.
Eğer okuduysanız sakın kitaplığınıza kaldırmayın, arada bir göz gezdirin; dursun yanı başınızdaki sehpanın üzerinde, kime zararı var? İnanın bana içiniz sıkıldığında, huzursuz olduğunuzda açın herhangi bir sayfayı okuyun. Çok güzel, çok çok güzel.
Ne diyor Metin HARA kitabının bir bölümünde:
"Yaşamında kimseyi suçlama. Kötü insanlar deneyim, iyi insanlar mutluluk verir. Kötü olaylar tatsız dersler, iyi olaylar güzel anılar katar."
Kötü olaylardan ders alarak mutluluklarımızın katlanarak büyümesi dileğiyle..
Mutluluk; resim yapmak değil, resmin içinde yer almaktır.